Bandeau
L’Essaillon
« Entre la Tourre et lou Crapoun,
I a moun païs, qu’ei Sederoun »
Alfred Bonnefoy-Debaïs

Etudier, préserver et faire connaître le Patrimoine Historique, Naturel et Culturel de Séderon et de sa Région

Lou Trepoun 14
Lou jardin de Pecaï !
Jean-Baptiste ROSSIGNOL
Article mis en ligne le 21 septembre 2013
dernière modification le 13 décembre 2014

par ROSSIGNOL Jean-Baptiste
Notre page de provençal
Nous avons déjà fait paraître en provençal, dans notre bulletin numéro sept, un poème de A. BONNEFOY de BAÏS « Lou Gavot ».

A la suite de la semaine de culture provençale instaurée cet été à Séderon par Suzanne JOUVE qui a donné des cours de provençal très appréciés, nous pensons dorénavant vous présenter régulièrement un article en « lengo nostro » dans notre bulletin « Lou Trepoun ».

Nous commençons par un texte de Jean-Baptiste ROSSIGNOL [1] en attendant vos participations.

Lou jardin de Pecaï ! [2]

Ah ! de segur qu’èro un poulit jardin, e bèn tengu, aquéu dóu paure Giraudet.

Fau dire que dos miolo ié fasien de femié touto l’annado, qu’uno pouso-raco, à touca, picavo dins lou « canau dous de Pecai » pèr arrousa, e qu’un jardinieroun ié dounavo un bon cop de man.

Un jour d’avoust que lou curat di Santo passavo aqui, pèr ana vesita li salin, ounte lou batage e lou levage de la sau se fasié à pres fa, s’arrestè davans lou cledat :

— Quante bèu jardin qu’avès, cridè à Giraudet, fai plesi de vèire !

Giraudet, flata, ié venguè :

— Poudès intra, Moussu lou Curat, se vous fai gau.

E l’autre d’intra. Esbalausi, faguè :

— Mancas pas d’ourtoulaio, e di mai poulido, encaro. Hé ! li causo ié venon bèn, eici. Pamens, sias au mitan di salin ; es verai qu’avès l’aigo dóu Rose, dins lou « canau dous » !

« Regardas-me ’n pau aquéli poumo d’amour, aquélis ensalado, e tambèn li meloun... Emé tout ço qu’avès, poudès fartaia.

« Oh !... Espinchas un pau aquéli quàuqui souco de chasselas, emé si rasin daura que regisclon de soulèu e... que vous dison : Manjas-me ! »

— Poudès li tasta, Moussu lou Curat, ié diguè Giraudet.

E lou prèire de n’en prendre uno poulido grapo, e de tasta.

— Qu’acò’s bon ! e goustous !... Coume lou bon Diéu fai bèn ço que fai... Car es Eu que n’es l’encauso ! Mistral lou dis, dins si obro, que vautri, gèns de la terro
« ... emé lou bon Diéu, travaias de mita »

E countunièron ansin enjusqu’i canci, ounte fuguèron arresta pèr un baragnàs roumegous nega dins uno bauco espesso, qu’uno moustelo aurié pas travessa.

Aqui, lou brave Giraudet se virè devers lou capelan e ié faguè, en ié moustrant lou baragnas :

— Vesès aco, Moussu lou Curat...? E bèn, avans, quouro lou bon Diéu s’en óucupavo soulet, tout lou jardin èro coume acò !

J.- B. ROSSIGNOL