Nous avons déjà fait paraître en provençal, dans notre bulletin numéro sept, un poème de A. BONNEFOY de BAÏS « Lou Gavot ».
A la suite de la semaine de culture provençale instaurée cet été à Séderon par Suzanne JOUVE qui a donné des cours de provençal très appréciés, nous pensons dorénavant vous présenter régulièrement un article en « lengo nostro » dans notre bulletin « Lou Trepoun ». Nous commençons par un texte de Jean-Baptiste ROSSIGNOL [1] en attendant vos participations. |
---|
Lou jardin de Pecaï ! [2]
Ah ! de segur qu’èro un poulit jardin, e bèn tengu, aquéu dóu paure Giraudet.
Fau dire que dos miolo ié fasien de femié touto l’annado, qu’uno pouso-raco, à touca, picavo dins lou « canau dous de Pecai » pèr arrousa, e qu’un jardinieroun ié dounavo un bon cop de man.
Un jour d’avoust que lou curat di Santo passavo aqui, pèr ana vesita li salin, ounte lou batage e lou levage de la sau se fasié à pres fa, s’arrestè davans lou cledat :
— Quante bèu jardin qu’avès, cridè à Giraudet, fai plesi de vèire !
Giraudet, flata, ié venguè :
— Poudès intra, Moussu lou Curat, se vous fai gau.
E l’autre d’intra. Esbalausi, faguè :
— Mancas pas d’ourtoulaio, e di mai poulido, encaro. Hé ! li causo ié venon bèn, eici. Pamens, sias au mitan di salin ; es verai qu’avès l’aigo dóu Rose, dins lou « canau dous » !
« Regardas-me ’n pau aquéli poumo d’amour, aquélis ensalado, e tambèn li meloun... Emé tout ço qu’avès, poudès fartaia.
« Oh !... Espinchas un pau aquéli quàuqui souco de chasselas, emé si rasin daura que regisclon de soulèu e... que vous dison : Manjas-me ! »
— Poudès li tasta, Moussu lou Curat, ié diguè Giraudet.
E lou prèire de n’en prendre uno poulido grapo, e de tasta.
— Qu’acò’s bon ! e goustous !... Coume lou bon Diéu fai bèn ço que fai... Car es Eu que n’es l’encauso ! Mistral lou dis, dins si obro, que vautri, gèns de la terro
« ... emé lou bon Diéu, travaias de mita »
E countunièron ansin enjusqu’i canci, ounte fuguèron arresta pèr un baragnàs roumegous nega dins uno bauco espesso, qu’uno moustelo aurié pas travessa.
Aqui, lou brave Giraudet se virè devers lou capelan e ié faguè, en ié moustrant lou baragnas :
— Vesès aco, Moussu lou Curat...? E bèn, avans, quouro lou bon Diéu s’en óucupavo soulet, tout lou jardin èro coume acò !